Rrezikoi deportimin, familja shqiptare merr lajmin e papritur

Saturday, 22 September 2018 08:36

Kur Albert Deda shikon kartën e identitetit, ai shkëlqen nga lumturia. Është fjala “leje qëndrimi” që shënon aty dhe e bën atë të lumtur. Pas një viti plot frikë dhe shqetësime për të ardhmen e tyre, familja shqiptare me pesë fëmijëve mund të nxjerrë një përfundim pozitiv. Tani ajo ka një leje qëndrimi në Gjermani. “Pa mbështetjen e shumë qytetarëve të Grefrathit, ne nuk do ta kishim arritur”, thotë Albert Deda për “RP Online”, përcjell Albinfo.ch.

Shqiptari 41-vjeçar, në vitin 2015 vendosi të largohet nga vendlindja e tij, sepse ai nuk donte të jetonte me korrupsionin mbizotërues dhe ishte nën presion. Si pjesë e valës së madhe të refugjatëve, familja mbërriti në qendrën e strehimit Unna-Massen dhe nga atje u zhvendos në Komunën Grefrath. Me kurset e gjuhës, vijimin e fëmijëve në shkolla dhe çerdhe, pjesëmarrjen në jetën e komunës dhe komunitetit në Grefrather dhe faktin se ai gjeti një punë të përhershme në hotelieri e “Haus Bey” në Nettetal-Hinsbeck pas një kohe të shkurtër dhe bashkëshortja e tij mundi të punojë si ndihmëse në familje, procesi i integrimit u zhvillua shumë pozitivisht.

Me ndihmën e qytetarëve të Grefrathit, Dedajt gjetën një banesë, ata kanë mundur të stabilizohen në sajë të mbështetjes dhe shpejt qëndruan në dy këmbët e tyre. “Gjatë festivalit të sheqerit vitin e kaluar, më pas erdhi tronditja. Familja erdhi tek unë me një letër në dorë duke thënë se ajo do të duhej të largohej nga vendi brenda katër javësh. Megjithatë, nga pranimi i letrës kishin kaluar tashmë më shumë se dy javë, sepse zyra e mirëqenies sociale e kishte dërguar letrën shumë vonë”, i përkujton ato momente Zümran Zeytindali, e cila familjen e njoftoi gjatë punës së saj vullnetare për çështjen e refugjatëve.

Zeytindali e thirri menjëherë entin gjerman për të huaj dhe arriti ta zgjasë afatin. Ajo dhe ndihmësit e tjerë morën një mision tjetër, duke e dërguar rastin në Komisionin për raste të rënda, i cili lejen e qëndrimit e zgjati për tre muaj, pastaj për një vit e gjysmë. “Ne gjithnjë kemi dokumentuar në mënyrë të përsëritur se sa mirë është vendosur familja Deda”, kujton Karin Rosenstengel, e cila është gjithashtu në mesin e mbështetësve, transmeton më tej Albinfo.ch. Për të gjithë, ishte një kohë ankthi, e shoqëruar nga një numër momentesh shqetësuese se si do të përfundojë gjithçka.

Pastaj, nga fundi i muajit maj erdhi përgjigja pozitive e Komisionit për raste të rënda. Nga mesi i qershorit, qarku i Viersen e konfirmoi pëlqimin për të drejtën e qëndrimit – dhe rastësisht, mu gjatë festivalit të sheqerit. “Kësaj here ishte një kontrast i madh në krahasim me vitin e kaluar, një festë shumë e bukur”, thotë Zeytindali, e cila dikur personalisht kishte shpëtuar si një grua e re nga Turqia, duke u vendosur në Gjermani dhe problemet e tilla i njeh shumë mirë. Atëbotë, atë e kishin ndihmuar shumë njerëz të tjerë dhe këtë të mirë, ajo e kthen ditëve të sotme.

 
 

Familja Deda është e gëzuar dhe mirënjohëse. “Gjithçka ka ndryshuar për mirë”, thotë Antigona Deda. Por, pastaj lindën përsëri emocione. I biri i tyre Björni, i lindur në Gjermani, kishte nevojë për pasaportën e tij. Nga ana tjetër, kërkes për pasaportë duhej të parashtrohej në Mynih dhe nevojitej certifikata ndërkombëtare e lindjes. Alberti dhe Antigona Deda, është dashur të paraqiteshin personalisht me djalin e tyre më 6 korrik në Mynih. Fluturimi nuk funksionoi sepse Björni nuk kishte një pasaportë.

Edhe një herë u dëshmua se çfarë gatishmërie për ndihmë mbisundon në Grefrath dhe sa mirë funksionon rrjeti. Zeytindali e dinte nga puna e refugjatëve me një familje siriane. Babai i saj, një shofer kamioni i dërgoi të tre me veturën e tij në orët e hershme të mëngjesit në Mynih, priti dhjetë minuta para zyrës dhe i ktheu të gjithë përsëri në Grefrath mbrapa. Në ndërkohë, miqtë e tjerë janë përkujdesur për Brendonin dhe Brajanin, të cilët përfundimisht është dashur të shkojnë në shkollë.
Me lejen e qëndrimit, familja Deda tani ka plane të ardhshme. Albert Deda dëshiron të marrë patentën e tij të shoferit dhe të blejë një veturë të vogël të përdorur. “Në dimër nuk është kaq mirë të shkosh në punë me biçikletë në Hinsbeck”, thotë ai.

Login to post comments