Nga Kastriot Dervishi
Diktatori komunist i Shqipërisë vdiq më 11 prill 1985. Në vend më 11 – 18 prill 1985 u shpall zia, e cila u shoqërua gjithandej me përbetime se kurrë nuk do të tradhtohej rruga kriminale e ndjekur nga ai. Në mbledhjen e 13 prillit 1985 të KQ të PPSH-së, ndër të tjera u vendos ngritja e përmendoreve të Enver Hoxhës në Tiranë, Gjirokastër e Korçë, vënien e emrit të tij Universitetit të Tiranës, Portit Detar të Durrësit, Ndërmarrjes Bujqësore të Plasës në Korçë. Organizatës së pionierit iu dha emri “Pionierë të Enverit”. Ndërkohë për të përkujtuar Enver Hoxhën, u mbajt zi në Vietnam dhe Burkina-Fason e Afrikës. Më 3 dhe 5 tetor 1988 u përuruan shtatoret në Korçë dhe Gjirokastër, ndërsa më 14 tetor 1988 u përurua Muzeu “Enver Hoxha” dhe shtatorja e Tiranës.
Gjatë kohës që përgatiteshin shtatoret, nëpërmjet popullit fliteshin lloj-lloj bisedash në formën e barsoletave organet e punëve të brendshme, regjistronin atë që flitej në popull. Në zërin “agjitacion e propagandë armiqësore”, sillej edhe ky raport: “Bashkëpunëtori “Luani” në raportin e datës 22.5.1987 raporton se në një bisedë të zhvilluar me punonjësin Xhevahir H..., punonjës në repartin ushtarak 1120 (Uzina Elektronike) lidhur me një skulptore që ka bërë disa buste dhe që për të ka dhënë një program televizori, Xhevahiri i ka thënë: “Do të tregoj një gjë të bukur për bustet. Kur vdiq Enver Hoxha, u vendos që në ngrinin buste për nder të tij. Një bust do të ngrihej në Korçë, një në Vlorë, një në Gjirokastër dhe një në Shkodër. Për këtë skulptorët filluan të merrnin mendimin e njerëzve. Kur pyetën korçaret, ata i thanë se Enverin e duam të duket i pashëm dhe i ri; gjirokastritet e deshën të zgjuar, të fortë, të qeshur; vlonjatet e donin trim dhe të ashpër; kurse kur pyetën shkodranët si e donin, ata u përgjigjën: “Bëjeni si të doni, vetëm të gjallë mos e bëni më...”. (referimi sipas origjinalit të parë. Në dokumente sipas porosive nga lart, emri i Enver Hoxhës i thënë në ligjëratë të drejtë, zëvendësohej kur përmendej nga "persona të padëshiruar" me fjalët "udhëheqësi i partisë" sa ishte gjallë ose "themeluesi i partisë" pas vdekjes).
