Sot u shua Maks Velo, jo vetem nje artist. Pasioni dhe dashuria per arkitekturen, vizioni qe ai kishte per te ,i bukur dhe avangard ,nuk ishte e vetmja vlere e Maks Velos. Sot u shua artisti , por mbi te gjitha nje uragan, nje njeri simbol i cili kurre nuk u pajtua me shemtite e koherave ku jetoi. E donte dhe e adhuronte me pasion te vrullshem te bukuren, po kaq te vrullshme e kishte urrejtjen dhe dhimbjen.
Mospajtimi me shemtite e kohes i buronte jo vetem nga natura e tij ekspresive, inteligjenca dhe dashuria per gjithcka qe kishte te bente me te bukuren , me te perparuaren dhe gjithmone dukej edhe kur ecte , qe do te arrinte me patjeter te ardhmen, duhej te shkonte pertej kohes ku ishte. Gjîthcka i vinte edhe nga origjina e vendit ku kishte lindur, Parisit dhe maksi e kishte brenda vetes Perendimin, vlerat e tij , dhe gjithcka qe ai perfaqesonte.
Por Maksi per Shqiperine dhe shqiptaret ishte me shume se kaq. Ishte simbol i nje qendrese anti-komuniste genetike , dhe shemtia e dhuna e asaj kohe te mbrapsht nuk e theu dot. As uraganin Velo nuk e ndali dot dhe kjo u duk mire ne jeten e tij pas burgut ku veprat qe la kishin fizionomine e tij ne cdo rresht , ne cdo skice.
Sot i jepet lamtumira nje njeriu te jashtezakonshem , qe koherat i jetoi me shpejtesine e trrurit te nje njeriu qe nuk e duronte kurre regjimin qe shtypte dhe madhesine e zemres se nje artisti.
Si shkrimtar e si publicist Maks Velo ka bashkepunuar me gazeten "55", duke botuar dhjetra artikuj, qe ne hapat e saj te para, 23 vjet me pare. Ndersa Shtepia botuese "55" ka pasur nderin e fatin te botoje 5 libra te Maks Velos :
"Nene Tereza"(album me piktura)
"Viktori Puzanova", nje mongrafi per artisten e studjuesen e bizanit
"Ese per Diktaturen", refleksione mbi te kaluren komuniste dhe "Njeriun e Ri",
si dhe dy romanet: "Hetimi" dhe "Spaci", nje gershetim i letersise me memuaristiken, kujtimet per kohen e keqe te burgut.
Eshte e veshtire sot t'i themi lamtumire nje miku te redaksise , nje prej autoreve me te mire ne shtepine botuese.
Lamtumire Maks Velo!