Edi Rama është shfaqur dje në prehrin e inaugurimit të Presidentit kontrovers, Rexhep Tajip Erdogan. Por, përtej qokës protokollare, Kryeministri rishfaqet për të disatën herë në krah të Erdoganit si para një pasqyre ku sheh shëmbëlltyrën e pushtetit të tij. Inaugurimi i Erdoganit shënon në fakt fundin e Republikës Laike të Turqisë së Ataturkut dhe rikthimin e çallmës së Portës së Lartë. Është ky modeli që Rama po aplikon në Shqipëri duke e inauguruar dekretin e tij të parë me shembjen e teatrit. Në rast se marrim itinerarin e konsolidimit diktatorial të Erdoganit do të gjejmë ngjashmëri të mëdha me itinerarin politik të Edi Ramës. Të dy ish-kryebashkiakë dhe falë disa pirueteve dhe alishveriesheve arritën të merrnin pushtetin.

Por, edhe kjo shpallje e hapur e diktaturës që Rama bën përmes dekret-ligjeve nuk bazohet vetëm në një oreks të brendshëm, por ushqehet veçanërisht nga Erdogani, i cili kërkon të rikthehen konjukturat e vjetra otomane përmes një gjenerate të re pashallarësh.

Dylberizmi politik i Edi Ramës në raportet me Erdoganin është skeduar tanimë, jo nga Brukseli Mogherian, por nga Gjermania e Kondrad Adenaurit dhe Franca e Zhan Monet,  si një problem tjetër që i bashkohet mullarit të problemeve me drogën dhe korrupsionin, e cila në tërësi ka krijuar një mur ndarës mes Shqipërisë dhe integrimit evropian.

Vasaliteti i qeverisë së tij me Portën e Lartë të Erdoganit ka filluar të dëmtojë rëndë ekuilibrat e shoqërisë shqiptare dhe këtu nuk po flasim vetëm për ato ekonomike, por veçanërisht për atë fetare. Këtë e dëshmoi së fundmi edhe raporti i Departamentit Amerikan të Shtetit mbi liritë fetare, i cili veçoi sulmet që  janë bërë ndaj Skënderbeut.