Dy orë pas kësaj deklarate, oficerët e policisë gjyqësore dhe agjentët e BKH mësynë në banesën e bashkëjetueses së Ahmetajt dhe ish bashkëshortes së tij. Agjentët e Byrosë Kombëtarë të Hetimet vendosën sekuestron mbi banesat dhe sekuestruan nga to lap topë, kompjutera dhe telefona që ishin përdorur nga ish zv/kryeministri. A ishte e gjitha kjo një rastësi? Të gjithë e kanë të qartë përgjigjen.

Një dosje hetimore nuk mund të ndërtohet mbi supozime, por mbi prova të faktuara. Nëse prokurorët thonë se Arben Ahmetaj ishte njeriu që i hapi rrugë miratimit të koncesioneve duhet të tregojnë aktin zyrtar mbi të cilin ai ka vendosur firmën ose vulën. Sepse supozimet kanë zero vlerë në rrafshin penal.  

Por paradoksi më i madh në dosjen hetimore kundër Arben Ahmetajt është vetë hetimi. Për herë të parë në Shqipëri nuk është hetuar fakti penal, por personi. Hetuesit u nisën për të hetuar implikimin e ish zv/kryeministrit në aferën e inceneratorëve dhe pasi nuk arritën të gjejnë dot rol aktiv, përfunduan duke hetuar pasurinë e Ahmetajt dhe aktivititetin e tij ekonomik që nga viti 2000. E në fakt ky nuk është hetim, por vetting.

Megjithatë trajektorja e procesit penal të Ahmetajt nuk është gjëja më e parëndësishme në gjithë këtë histori. Ajo që është më e rëndësishme është e vërteta. Kush janë padronët e vërtetë të inceneratorëve? Ata që kishin aq shumë fuqi sa të çonin ish numrin e dy të qeverisë në pragun e burgut?

Përgjigja e kësaj pyetje vjen vetëm duke hetuar faktet penale larg çdo ndikimi të jashtëm dhe pa supozime, por vetëm me prova. Kjo do ta bënte shumë më të besueshëm hetimin dhe do t’i shërbente realisht drejtësisë dhe shtetit.