Shqipëria Jugore duhet eksploruar, pasi ju presin shumë surpriza. Lumenjtë që rrjedhin mes mureve të ngushta dhe të thella të shkëmbinjve, natyra e egër, fshatrat dhe burimet e gurit. Ia vlen për mrekullitë e tij të fshehura, shkruan Il Viaggio it.

Natyra është plot me kafshë të egra që mund të shihni kur ndodheni në rrugë të paasfaltuara pjesëve të vështira. Lumenjtë që rrjedhin mes mureve të ngushta dhe të thella të shkëmbinjve. Fshatrat rurale në gur. Burime natyrore termike. Qendrat urbane UNESCO që janë dëshmi e bashkëjetesës paqësore e lashtë në mes të kulturave dhe feve të ndryshme.

Në reportazhin që italianët e il Viaggia kanë shkruar, tregojnë për Shqipërinë e jugut, fare pranë tyre, duke përfshirë Beratin, Skraparin, Përmetin, Gjirokastrën, rrethe sipas tyre të shndritshëm nga ana e kulturës që ofron, hotele me çmime të përballueshme; Aktivitetet të shumta në kuadër të turizmit etj.

“Rreth 130 km rrugë lidhin kryeqytetin me Beratin, i prerë nga lumi Osum dhe pjesë e Trashëgimisë Botërore nga UNESCO që në vitin 2008. Thelbi historik është në brigjet e lumit, në lagjet e Magdalem dhe Gorica, ku xhamitë dhe kishat ortodokse alternative mesjetare janë bashkë. Po të ulesh në tavolinat në natyrë të hotelit Muzaka (Gorica) shikon spektaklin e shtëpive tradicionale osmane të shpërndara në anët e kodrës dominuar nga Kalaja. Një shëtitje të shkurtër shkon deri në 200 metra të këtij qytezës ndërtuar në shekullin e trembëdhjetë, me ndërtesa fetare dhe Muzeun Onufri – ku mund të vizitosh ikonostase të mrekullueshme, fasadë arkitektonike të ikonave fetare dhe druri të gdhendur me dorë – në mes të shtëpive të vjetra, dyqaneve artizanale, restoranteve me tarraca të fshehura dhe flamurin kombëtar që ngrihet kudo, sepse feja e shqiptarëve është “Shqiptaria” (Pashko Vasa, shkrimtar shqiptar).

Reportazhi me tej përfshin një përshkrim të burimeve termale ekzistues në zonën  e Beratit, Përmetit dhe më poshtë, tepër tërheqëse për turistët e huaj.

Tridhjetë kilometra nga Greqia

Malet që ndajnë Përmetin nga Gjirokastra janë rreth 40 minuta në veri dhe pastaj jug-perëndim, duke kaluar përmes grykës spektakolare të Këlcyrës, pishave të shumta dhe shumë burime të ujit, derisa sheh kështjellën nga një distancë “të mbrojtur “të qytetit, gjithashtu një trashëgimi botërore e UNESCO (2005) më pak se njëqind kilometra nga kufiri me Greqinë.

Muzetë, dyqanet, restorantet e kohëve të tjera

Gurët më të vjetra të kalasë datojnë në shekullin e trembëdhjetë dhe Kulla e Sahatit është fillimi i vitit 800. Koridoret e rënda me një bukuri me tavanet që kanë harqe guri dhe hapësira e rezervuar për Muzeun Kombëtar të armëve shqiptare. Përtej mureve, sheh luginën e gjerë të lumit Drin dhe Pasqyrat e Çarshisë, rrugët me kalldrëm, mjeshtrit që punojnë dru dhe kudo ti mund të blesh raki, pijën tradicionale për të shoqëruar një drekë tradicionale me mish qengji dhe viçi, perime, djathra dhe byrek. /Monitor/