Komedia “Prapaskena e Fatit” vjen premierë në skenë e Teatrit Kombëtar Eksperimental “Kujtim Spahivogli”. Vepra po shoqëron këto mbrëmje publikun, dhe kjo shfaqje që sjell në skenë aktorin e njohur Herion Mustafaraj përcjell jo vetëm pjesë komike, por dhe mesazhe për shoqërinë.
E shkruar prej vetë Mustafarajt në skenë “Prapaskena e Fatit” vjen si një komedi muzikore. Me regji të Endri Çelës e skenografi të Bledar Gërcalliut kjo shfaqje është një produksion i Teatrit Kombëtar Eksperimental “Kujtim Spahivogli”. Aktori Herion Mustafaraj tregon se mesazhi që përcjell pjesa e shkruar prej tij përmblidhet me pak fjalë: nuk ka dështak që provon. “Kjo është një vepër, që si të thuash shpreh edhe dëshirën për të jetuar dhe provuar deri në çfarëdolloj moshe dhe profesioni, për të provuar një ëndërr që ke pasur dikur. Ajo nuk është e lehtë, është një ëndërr që ka qëndruar në sirtar dhe dikur do të dali, dhe atëherë njeriu do të ndjehet i plotësuar.
Është një thënie që vjen dhe si mesazh i pjesës, nuk ka dështak që provon”, pohon aktori Mustafaraj. Regjisori Endri Çela vlerëson bashkëpunimin me aktorin Herion Mustafaraj, që sipas tij edhe muzika është live në shfaqje. “E shkruar prej tij është e bazuar në gjërat reale dh jo vetëm. Në qendër të veprës është xha Fati, personazh shqiptar i emigruar në Amerikë, i cili që në fëmijëri ka ëndërruar muzikën dhe të jetë artist, por shanset kanë qenë të pakta për tu bërë. Ai ka luftuar që ëndrrat e tij të jenë realitet, dhe ka kaluar shumë peripeci gjersa ai vendos të emigrojë në Amerikë. Muzika është e bazuar në pjesë të njohura, por tekstin e ka bërë vetë Herioni, dhe muzika luhet live në skenë. Në interpretim e sipër ai luan në piano, luan në kitarë, trompë dhe gjithçka live”, tregon regjisori Çela në një reagim të tij. Për regjisorin është një vepër që tregon dhe atë se çfarë kanë kaluar shqiptarët dekada më parë, por dhe tani. “Një shfaqje shumë e ngrohtë, me një fill tragjik brenda, por në thelb është komedi argëtuese muzikore, dhe janë gjëra të cilat vetë shqiptarët i kanë kaluar qoftë në vitet 90, por edhe tani. Ai flet brezit të ri dhe të vjetër”, pohon regjisori.
