Nga Kastriot Dervishi
Byroja Politike në diskutimin e datës 17.11.1969 është ndalur gjatë për të diskutuar në duhej dekoruar apo jo pas vdekjes një ndër komunistët e parë, Muzafer Asqeriu. Sillen fakte se kish kallëzuar shokët komunistë në gjyqin ndaj tyre në vitet 1938-1939. Në fund vendoset t’i jepet për procedurë, sepse duhej ashtu.
***
Debati në Byronë Politike më 17.11.1969
Rita Marko: Unë kam lexuar procesverbalin e gjyqit kundër komunistëve të vitit 1938 dhe del se Muzaferi ka denoncuar shokët, kurse shokët e tjerë si Qemal Stafa e Sadik Bekteshi nuk kanë treguar.
Haki Toska: Por, po në atë kohë nuk është ky që ka treguar.
Mehmet Shehu: Ne duhet të kemi kujdes, se t’i bëjmë heronj njerëzit që kanë treguar shokët para gjyqit, nuk do ishte e drejtë.
Enver Hoxha: Ashtu është, nuk është e drejtë ta bëjmë hero, se fundja rrethi i Gjirokastrës ka edhe plot të tjerë që po u japim këtë titull.
Haki Toska: duhet të kemi parasysh se më pas Myzaferi ka luftuar shumë mirë.
Rita Marko: Unë flas vetëm për dokumentet historike që janë gjetur, ndërsa gjatë luftës nuk e kam njohur.
Abdyl Këllezi: Një pjesë e komunistëve në atë kohë e konsideronin si një gjë të mirë kur tregonin shokët. Këtë e bënin për të provuar shokët se sa mund të rezistonin para armikut.
***
Vrasja e Muzafer Asqeriut në dokumente
Në njoftimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë (nënshkruar nga drejtori Teodor Stamati), datë 25.7.1942, thuhej se sipas informacionit të Kuesturës së Gjirokastrës, më 20.7.1942 në Fushën e Goricës në Gjirokastër disa persona të armatosur kishin hedhur bomba ndaj ushtarakëve të armës së Sofratikës, duke shkaktuar një konflikt zjarri. Nga shkëmbimi i zjarrit mbeti i vrarë “komunisti i famshëm” Muzafer Asqeriu nga Gjirokastra, banues në Porto Eda (Sarandë) dhe ishin arrestuar Vili Beqiri dhe Pertef Saido. Ishin sekuestruar 9 bomba dore, një revolver dhe 209 fishekë pushke. I vrari zotëronte një letërnjoftim fals dhe 300 franga shqiptare. Ushtarakët mbetën të paprekur.
Në botimin “Heronj të luftës antifashiste nacionalçlirimtare”, Tiranë 1986, botim i Drejtorisë së Përgjithshme të Arkivave të Shtetit, faqe 373-384, informacioni jepet pjesërisht. Në botimin e brendshëm, dokumentet janë vënë të plota. Ndërsa në librin “Yje të pashuar”, volumi 1, faqe 47-51, nuk thuhet asgjë për t’u cituar, por vetëm fjalë të përgjithshme e letrarizma.
