Martesa me të shtetas të huaj bëhej dikur vetëm me lejen e shtetit. Me dekretin nr.1897, datë 5.7.1954, të Presidiumit të Kuvendit Popullor, u ndryshua neni 23 i ligjit nr.601, sipas së cilit asnjë shtetas shqiptar nuk mund të lidhte martesë me shtetas të huaj, pa marrë më parë pëlqimin e Presidiumit të Kuvendit Popullor. Bënin përjashtim vetëm ata që kishin emigruar me punë.

Në nenin 23 të ligjin nr.601, datë 18.5.1948, kjo dispozitë ishte kështu: “Nuk mund të lidhin martesë në Shqipëri midis një shtetasi shqiptar dhe një shtetasi të huaj që ndodhet përkohësisht në Shqipëri për shkaqe pune, shërbimi ose për ndonjë arsye tjetër. Martesa midis një shtetasi shqiptar me një të huaj, që nuk hyn në kategorinë e shtetasve të huaj që përmenden në paragrafin e sipërm, mund të lidhet në Shqipëri vetëm me autorizim të ministrit të Punëve të Brendshme. Nëpunësit e shtetit dhe studentët shqiptarë nuk mund të lidhin martesë jashtë shtetit me një shtetas të huaj, pa autorizimin e ministrit të Punëve të Jashtme ose përfaqësuesit diplomatik shqiptar jashtë shtetit”.