Nga Gani Mehmetaj
Pas afrisë Serbi-Shqipëri (Rama-Vuçiq) ka filluar të nxjerrë krye teza e mbrapshtë sikur gjatë historisë njëmijë vjeçare e kishim mirë me Serbinë deri atëherë kur shqiptarët (sipas tyre kosovarët) vranë e dhunuan serbë për hesap të Perandorisë Otomane! Bartës të kësaj teze antishqiptare janë disa nostalgjik jugosllavë (lexo serbë) e palo historianë që më parë e bënë çorbë arixhiu historinë e "Luftës Nacional çlirimtare" në Shqipëri. Imponohet në medie gazetari kooperativist, i frymëzuar nga mjelësja e dalluar Lenka Çuko. Nuk u rri larg as një portal propagandistik që burim frymëzimi e citimi e ka portalin turk "Osmanlinjtë".
Për dallim nga ajo që duan të na e gatuajnë dashamirët e Miladinit, Mugoshës e Vuçiqit, me serbët asnjëherë nuk e patëm mirë. Përkundrazi, nga shekulli VIII-XI, kur sllavët e vërshuan Gadishullin Ilirik, u bënë luftëra shfarosëse serbe-arbërore. Luftërat e përgjakshme vazhduan gjatë tërë mesjetës, kulmuan në kohën e re, ndërsa përfunduan me 1999.
Në një relacion të vitit 1332 kryepeshkopi frëng i Tivarit, Guljelmi i Adës, për sundimin serb në trojet shqiptare raporton: "shqiptarët janë të shtypur keq nga zgjedha e padurueshme dhe tepër e rëndë e sunduesve të urryer sllavë... Klerikët poshtërohen e persekutohen, fisnikët shpronësohen e burgosen".
"Kapituj të tërë të kodit të Stefan Dushanit dhe urdhëresa të veçanta parashikonin masa të rrepta, si sekuestrim të pasurisë, damkosje (prerje të hundës, veshëve e buzëve, vërejtje ime), dëbim e deri dënim me vdekje për të krishterët katolikë e ortodoksë, që nuk pranonin të konvertoheshin në ortodoksinë serbe e nuk ripagëzoheshin duke marrë emra sllavë. Masa të tilla goditnin në radhë të parë popullsitë arbërore të besimit katolik. Ato (masa) përcaktuan përhapjen e fenomenit të sllavizimit fetar-onomastik në shtresa të caktuara të popullsisë shqiptare".
Këto raporte flasin për krimet serbe në veriun shqiptar, pra në Dardani e bregdetin Adriatik.
Ndërkaq, për jugun shqiptar, Anisa Demiraj shkruan: "Toma Preljuboviçi u mundua t’i zhdukte pabesisht me vrasje feudalët arbëreshë, por nuk ia arriti dot qëllimit. Kjo solli afrimin e Gjin Bua Shpatës me Pjetër Loshën, zotin e Artës, dhe luftën e tyre të përbashkët kundër sundimtarit serb. Më 1373 Pjetër Losha e rrethoi Janinën, qendrën e Thoma Preljuboviçit, dhe e rrezikoi...
Forcimi i Gjin Bua Shpatës solli bashkimin kundër tij të feudalëve serbë e grekë, të cilët me ndihmën e forcave napolitane që ishin vendosur në Epir e sulmuan atë, më 1379, në Artë. (Thoma Preljuboviçit, ishte i njohur për mizoritë që kryente ndaj arbëreshëve me mbiemrin Albanokton (vrasës i shqiptarëve). Për t’u mbrojtur nga këto sulme, despoti serb thirri ushtritë turke që kishin arritur në atë kohë deri në Thesali". Historianët thonë se goditja e Gjin Bua Shpatës ishte vendimtare në shkatërrimin e mbretërisë serbe. Serbët luftuan krah osmanëve deri në Ankara kundër mongolëve, ku u zu rob Sulltani.
Ta kenë harruar vrasësin e arbërorëve- Preluboviqin-Albanokton në Toskëri, nipërit bastard, palo historianët dhe gazetarët kooperativistë? Apo serbët u kanë dhënë detyrë t'i fshijnë krimet ndaj shqiptarëve?
Në betejën e vitit 1389 në Fushën e Dardanisë, afër Prishtinës, aleanca e Gadishullit Ilirik kundër Sulltan Muratit pësoi disfatë, për shkak të pabesisë së princave serbë që u bënë me turq. Shumë vjet më vonë në betejën hungareze-turke, serbët prapë u bënë me osmanët, kështu që Gjergj Kastrioti, ndëshkoi pabesinë serbe me djegien e qyteteve e katundeve të Serbisë.
Mehmet Pasha Sokoloviq, serb (1506 – 1579), me postin e vezirit turk, me dekret të Sulltanit, ua mori shqiptarëve Patrikanën e Pejës, Manastirin e Deçanit e të Graçanicës (faltore katolike të ritit bizantinë) dhe ua dha serbëve. I dëboi priftërinjtë shqiptarë, ndërsa i solli priftërinjtë serbë, shkruan Mark Krasniqi.
Treqind vjet më vonë, në luftërat austro-turke (1664-1669), forcat arbërore me në krye Pjetër Bogdanin e çliruan Dardaninë. Pas vdekjes së ipeshkvit Bogdani e gjeneralit Pikolomini, forcat turke me pararojë serbët, bullgarët (pomakë) dhe tartarët e Krimesë bënë krime të shëmtuara kundër arbërorëve në Prishtinë. Tartarët, turqit e serbët nxorën nga varri trupin e Pjetër Bogdanit.
Edhe këto krime duan t'i fshijnë nostalgjikët shqiptarë mu si i pastrojnë paratë e pista grupet mafioze?
Historiani Milo, gazetari Nano e të tjerë si ata, gënjejnë me cinizëm, kinse nëna e Gjergj Kastriotit nuk është arbërore. Këtu u ndihmojnë hoxhallarët shqipfolës - nipërit bastardë të gjysheve të përdhunuara nga osmanët.
Gazetari Nano sulmin kundër nënës së Gjergj Kastriotit e bënë me agresivitet prej të çmenduri në emisionin e kanalit televiziv shqiptar me titull serbisht "Provokacija". "Historianët shqiptarë" gënjeshtrat serbe i shpërndanë në portale e televizione shqiptare.
