Analisti Fatos Lubonja ka analizuar tre argumentet kryesore të Presidentit Ilir Meta gjatë pjesëmarrjes në komisionin hetimor parlamentar për shkarkimin e tij nga posti i kreut të Shtetit. Në studion e News 24, Lubonja thekson se deklaratat për djegien e Parlamentit, ose Rajshtagut siç e përdori Meta janë të rënda.

Fatos Lubonja: Ndoqa argumentet e Metës që ishin tre kryesor, por njëri ishte më i rëndësishmi për mua që binte në kontradiksion me dy të tjerat sepse kishte një argument që zgjedhjet me një kandidat janë antikushtetuese. Ishte argumenti i sigurisë kombëtare që ishte djegia e Kuvendit dhe integrimi evropian që pengohet në këtë mënyrë. Ku ishte problemi i këtyre tre argumenteve sipas meje. Tek argumenti i dytë, dmth u përdor aty një fjalë; nuk mund të lejoja djegien e Rajshtagut, që pa dyshim na çon në djegien e Rajshtagut nga Hitleri që u përdor si mjet për të akuzuar opozitën dhe për ta nxjerrë jashtë dhe tjetra një informacion që vinte nga SHIK-u.

Këtu qëndron skandali i politikës tonë edhe i këtij teatri që pamë me Metën atje. Nëse ka një dokument nga SHIK që dikush do të djegë Parlamentin, ky dokument nuk i shkon vetëm Presidentit por edhe kryeministrit. Në qoftë se Presidenti nuk e ka për detyrim ta çojë në organet kompetente për hetim kryeministri e ka edhe për detyrim. Çfarë shteti është ky? Aluzioni që bën Meta është që donte ta digjte kryeministri.

Rajshtagu aty të çon. Nga ana tjetër, nuk është shumë e qartë sepse mund të ishte edhe opozita. Gjithsesi, kjo duhet të kishte shkuar në hetim sepse më falni në qoftë se ti ke një parti në pushtet dhe një kryeministër që është i gatshëm të djegë Parlamentin, dmth Rajshtagun për të eliminuar opozitën këtu nuk bëhet më fjalë për zgjedhje me një kandidat. Ose thellohemi këtu dhe këtu bëjmë skandalin politik dhe e sqarojmë deri në fund. Nuk ka kuptim as për integrim. Në qoftë se ke një opozitë e cila donte ta bënte këtë mund të jetë pak më e lehtësuar.

Nuk mund ta lësh publikun në këtë lojë që më pas ngjan si teatër. Që njëra akuzon palën tjetër. Askush nuk ka bërë detyrën dhe përsëri aty shkojnë dhe paraqiten sikur janë burra shteti. Kjo më tërhoqi sepse këtu nuk ka drejtësi dhe këtu lind problemi. Nëse nuk ka vepruar kryeministri, ka shkuar ky dokument, atëherë mund të jetë fajtor kryeministri. Janë njerëzit e tij që donin ta vinin zjarrin. Nëse kryeministri ka vepruar, përsëri ku e kemi drejtësinë, pse nuk ka vepruar. Apo është e gjitha një shpikje dhe jetojmë këto shpif, shpif se diçka do të ngelet.

Këtu nuk ka shtet të së drejtës, jo se jo. Nuk ka asnjë seriozitet. Qoftë në një shtet autoritar ka një lloj serioziteti pavarësisht se nuk jemi në një shtet të së drejtës. Këtu jemi në një situatë ku as autoritarizmi nuk është i konsoliduar përfundimisht, demokraci nuk ka fare dhe vijmë tek ajo papërgjegjshmëria e bandave që qeverisin këtë vend për interesa.

Ai është argumenti më i rëndësishëm politik i parë që zgjedhje me një parti nuk duhet të lejoheshin dhe mazhoranca duhet të bënte çmos që të respektonte disa gjëra. Siç pamë edhe tek raporti i OSBE-së, dekreti i Presidentit që duhet të botohej në Fletoren zyrtare është anashkaluar në një mënyrë antikushtetuese, që provon në gjithë këtë “peshore” e drejta anon më shumë nga Presidenti.

Ajo që bie në sy për mendimin tim është teatraliteti. Meta fare mirë mund të kishte lënë Presidencën dhe të drejtonte politikën. Nëse ke një të dhënë që kryeministri do të djegë Parlamentin për të eliminuar opozitën, këtu je përpara një alarmi të madh. Kur e mori Hitleri pushtetin, se përdori Rajshtagun ose mos e përdor fjalën e Rajshtagut. Nuk mund ta ndash në fitore apo në humbje. Roli i tij është më pozitivë. Ka tentuar të mbajë një rol që është një fasadë që edhe ai e di se nuk përfillet nga Edi Rama. Duhet të shikojmë se si do të përfundojë ky teatër. Komisioni kryesor parlamentar duhet të ishte kush do ta digjte Parlamentin.

Politikën e kanë marrë si një lojë kush ia futi tjetrit, kush u pasuruar më shumë. Kjo nuk është politikë, nuk është shërbim, është infantilizëm për mendimin tim.

Ka një lloj çarje midis dy partive të opozitës lidhur me faktin se sa radikal duhet të jemi në kuptimin a duhet të hyjmë në zgjedhje me Edi Ramën apo jo. PD ka thënë nuk do hyjmë, LSI duket si më e hapur për një kompromis, se në fund përmes zgjedhjeve do fillojë të stabilizohet ky vend. Këtu jemi në një dilemë që nuk mund ta ndash dot se kush ka të drejtë. Do gjendet një zgjidhje. Politika është arti i së mundshmes thonë.

Personalisht jam i ndarë mes idesë që duhet bërë një presion nga opozita i madh, minimalisht që duhet të ketë dënim për të gjithë ata për të cilët ka prova se kanë vjedhur votën. Dosja e Dibrës, dosja e Durrësit…Atëherë mundet të kesh garancinë që do shkosh në zgjedhje që të jenë relativisht të lira. Me gjithçka ka kapur Edi Rama, mediat i ka kapur po ai, në këtë situatë është një çikë e vështirë a mund të shkohet dhe nëse shkon shërben si fasadë e këtij regjimi, apo mund të vazhdon të denoncosh, mund të shkohet dhe mund të rrëzohet me zgjedhje. Është një dilemë.