Nga Klarisa Rexhvelaj

Përtypim çdo ditë hallet, se varfëria s'na ka lënë gjë tjetër për të përtypur. S'na ka mbetur më thërrime mbas shpirti se taksat na kanë zbrazur tryezat .
Duart i zhysim në xhepat që nuk kanë një fund, të rreckosur deri në palcë. Dhe mbijetesa është bërë e vështirë , gjysmën e kohës pa drita, me ditë e me jave , edhe pse paguajmë një djall e gjysëm për to.
Nën flakën e qiririt na mbetet vetëm të ëndërrojmë për një të ardhme më të mirë .
Nuk jemi në epokën e gurit por në 2019 , e Shqipëria jonë e mjerë vazhdon me krye ne hi .
Skenar i përsëritur vuajtjesh migjenjane ku skenat reflektojnë para syve tanë, mes të ftohtit të dhjetorit një shkëndi mori zjarr në rrugët e Tiranës.
Ishin studentët , të parët që morën guximin për t'u kundërvën arsimit që po degradon dita-ditës dhe na ka kthyer në vendin e pamundësive .
E kam ndier vetën të bekuar që isha pjesë e turmës , të ndjesh lirin të depërtoj në trupin tënd dhe pse mes të ftohtit , të paushqyer , të paveshur , të lirë.
Të lirë për të marrë mikrofonin e për të folur për gjithë brengat që shoqëria thoshte mos fol .
Mos fol se do të ngelin në klasë. Mos fol se do të largojnë prinderit nga puna. Mos fol se do të të vërsulen.
Ne guxuam,folëm dhe u bëm pararoj e nryshimit që pritet të vijë.
Duke degjuar studentët dhe problematikën që shtrohej krahasuar me një student në Europë, ne jemi studentët e mesjetës , kërkesat tona janë bazike , jetike , një krevat të ngrohtë, dush, taksa që t'i përballojmë kurrsesi lukse.
Aty mësuam se shumica e prindërve kursenin kafshatën e bukës për femijet në metropol , se kryeqyteti me gojën e shyer të kollifit .
Papunësi, mjerim masiv . Taksa të larta . Fatura që s'mund t'i paguash . Rroga që vonojnë. Drita. Ujë. Ushqime me listë...
Kur kryefamiljari i liston e kupton se sa e vështirë është jeta në këtë  vend , e gjitha kjo vjen nga keqqeverisja ,nga reformat e dështimint që e kanë varfëruar vendin siç nuk e mban mend historia asnjëherë  .
Pyetja e thjesht shtrohet m:"Deri kur do durojmë ?"
Sot u dha shembulli me i qartë i pakënaqësisë e revoltës mbarë popullore.
Sot për herë të parë ishim të gjithë bashkë  kundër kuçedres.
Ka ardhur koha ta kapim të keqën nga koka jo nga bishti .
Ju lutem mos ndaloni mbajeni ritmin edhe nesër, deri sa gjërat t'i ndryshojmë
Së bashku ia dalim! Së bashku do fitojmë çdo betejë!