Gjakderdhja në Ukrainë nuk po ka fund e megjithatë vala e luftës po zhvendoset qartë kundër agresorit, Rusisë. Maji pritej të ishte muaji në të cilin trupat e Presidentit Vladimir Putin, pasi nuk arritën të merrnin Kievin, u rigrupuan në Ukrainën jugore dhe lindore për një ofensivë më të fortë që do të shtynte drejt perëndimit. Por ka kaluar më shumë se gjysma e majit dhe po duket qartë se edhe ky Plan B rus nuk po funksionon. Përballë rezistencës së ashpër ukrainase – të përforcuar nga dërgesat në kohë dhe në sasi të armëve perëndimore – Rusia është tërhequr nga Kharkiv, qyteti i dytë më i madh në Ukrainë, dhe siç raportohet në disa zona, deri në kufirin ndërkombëtar që zoti Putin kërkoi ta fshijë.

Rusia “ka të ngjarë të ketë braktisur objektivin për të përfunduar një rrethim në shkallë të gjerë të njësive ukrainase” në Ukrainën lindore, raportoi të dielën Instituti për Studimin e Luftës me qendër në Uashington. Tani po synon të marrë, kryesisht një rajon të vetëm ukrainas, Luhanskun.

Edhe kjo mund të jetë përtej aftësive të forcave të varfëruara dhe të udhëhequra keq të Rusisë.

Krejt e kundërta: Loja mund të ndryshojë luftën përmes një kundërsulmi të zgjeruar ukrainas, që sjell akoma më shumë territore nga jugu dhe lindja e Ukrainës nën kontrollin e qeverisë legjitime. Sigurisht që ky do ishte versioni që do të shërbente për të afruar humbjen strategjike të zotit Putin, dhe që mbështetësit e Ukrainës në Shtetet e Bashkuara, Evropë dhe gjetkë duhet të ndjekin në unison.

Prandaj, tani nuk është koha për të shkuar për një armëpushim të negociuar midis Ukrainës dhe Rusisë, siç kanë propozuar ditët e fundit Franca, Gjermania dhe Italia. Dëshira e tyre për ta shkurtuar këtë luftë shkatërruese – duke kufizuar dëmet si për Ukrainën, ashtu edhe për ekonomitë e tyre të vështira – është e kuptueshme. Premtimet e tyre për të mos i vendosur kushte Kievit janë padyshim qëllime të mira. Megjithatë, rreziku i uljes së presionit ndaj z. Putin para se ai të rrihet tërësisht, dhe ndoshta jo edhe atëherë, janë shumë të larta.

Kjo u bë e qartë në dëshminë e 10 majit në Kongres të Avril Haines, drejtorit të inteligjencës së SHBA, i cili u tha ligjvënësve se agjencitë amerikane “nuk shohin një rrugë të qëndrueshme negocimi përpara, të paktën në afat të shkurtër.” Arsyeja kryesore për këtë është se zoti Putin mbetet i prirur për pushtim, pavarësisht nga humbjet ushtarake. Ai “po përgatitet për një konflikt të zgjatur,” tha zonja Haines, “gjatë të cilit ai ende synon të arrijë qëllime përtej Donbasit”, siç njihet rajoni lindor aktualisht në qendër të luftimeve.

Më shumë se një kthesë ruse drejt negociatave në mirëbesim, paralajmëroi zonja Haines, ka gjasë të ndodhë një “kthim drejt mjeteve më drastike – përfshirë vendosjen e ligjit ushtarak, riorientimin e prodhimit industrial ose veprimet ushtarake potencialisht përshkallëzuese”, fraza e fundit është veçanërisht ogurzezë, duke pasur parasysh aftësitë bërthamore dhe kimike të Rusisë.

Zoti Putin “me siguri po shpreson në një dorëzim të SHBA-së dhe [Bashkimit Evropian] për shkak të dobësisë që vjen nga mungesat e ushqimit, përkeqësimi i inflacionit dhe çmimet e energjisë” tha zonja Haines. Udhëheqësit e NATO-s nuk duhet t’i japin zotit Putin asnjë arsye për të besuar se një strategji e tillë do të funksionojë./ Editorial i WP, përshtati Lapsi.al