From Gëzim Kabashi
Pothuajse gjysma e peshkatarëve që punojnë në portin kryesor të Durrësit në Shqipëri janë emigrantë, kryesisht nga Egjipti ose Turqia, pasi pak të rinj shqiptarë tani janë të gatshëm të punojnë në këtë industri të vështirë.
Hasan Ebif erdhi në Durrës kur ishte 25 vjeç, dhe prej atëherë ka jetuar atje, duke punuar në një anije peshkimi të vendosur në portin e Detit Adriatik në Shqipërinë e Mesme.

"Xhaxhai im punonte në një fabrikë çimentoje në Shqipëri dhe ai më inkurajoi të vij edhe këtu," kujton Ebif.

Ai ka qenë në Durrës për rreth 12 vjet tani, dhe ka mësuar mirë shqip. Ai gjithashtu ka mësuar shumë për zakonet lokale.

Tani ai ka të drejta qëndrimi në Shqipëri dhe një leje pune. Por, në vitin 2008, kur ai mbërriti, ai mund të qëndronte në Shqipëri jo më shumë se gjashtë muaj në vit - një praktikë që vetë shumë shqiptarë e njohin mirë, duke qenë vetë një komb migrant, me më shumë se një e treta e popullsisë që jeton në vendet perëndimore.

Ebif nuk është vetëm. Më shumë se njëqind të huaj të tjerë si ai kanë gjetur punë në flotën e vogël të peshkimit të vendit, pronarët e së cilës thonë se të rinjtë vendas nuk janë të gatshëm të merren me këtë profesion.

Kryesisht nga Egjipti dhe Turqia, ata tentojnë të zëvendësojnë peshkatarët vendas kur të dalin në pension.

"Unë u dhashë disa prej të afërmve të mi nga Përmeti të punonin në katër anijet e peshkimit që kam, por asnjëri prej tyre nuk qëndroi gjatë," tha për BIRN Ilir Kapllani, një biznesmen, nga Përmeti, në jug të Shqipërisë.

Shumë shqiptarë janë larguar nga ai rajon për pjesë të tjera brenda dhe jashtë vendit - por padyshim jo për punë në peshkim.

Kapllani tha se ai kishte punësuar 10 deri në 12 egjiptianë në anijet e tij, duke zëvendësuar shqiptarët që dolën në pension gjatë viteve të fundit. Ai është i kënaqur me punën e tyre.

"Ata dinë të bëjnë gjithçka që është e nevojshme në det, nga mirëmbajtja e anijeve deri te riparimi i rrjetave," shpjegoi ai.

Egjiptianët janë kryesisht nga zona e Aleksandrisë në anën jugore të Mesdheut, një zonë me një traditë të fortë detare.

Hasan Ebif vjen nga qyteti Kafr El Sheikh dhe i tha BIRN se babai i tij ishte gjithashtu një peshkatar, ashtu si miqtë e tij që jetojnë në Durrës.

Dy vjet më parë, djali i tij 18 vjeçar, Mohammed, u bashkua me të dhe aktualisht po punon në një varkë tjetër. "Mohammed është duke pritur të marrë lejen e tij të punës në Shqipëri," tha ai.

Seksioni i anijeve të peshkimit në Durrës. Dy peshkatarë nga Egjipti po riparojnë rrjetat. Foto: Gezim Kabashi

Peshkimi është një profesion i vështirë. Ata që dëshirojnë të bashkohen me këtë tregti duhet të mësohen të kalojnë ditë larg në det, larg familjeve të tyre, për detyra fizike.

Por Hasan Ebif thotë se ka kompensime. "Në det, ne bëhemi një familje", këmbëngul 37-vjeçari. "Katër ose pesë në çdo kohë, ne punojmë së bashku, hamë së bashku dhe kujdesemi për njëri-tjetrin".

Avni, një peshkatar nga Durrësi, kujton se si, katër vjet më parë, një peshkatar egjiptian rrëmbeu anijen në të cilën punoi së bashku me dy peshkatarë të tjerë shqiptarë.

Anija përfundoi në Egjipt, ku u arrestua rrëmbyesi. Sidoqoftë, ngjarja la shumë shqiptarë në frikë nga egjiptianët dhe nga kërkesat që pronarët e anijeve të mos pranonin asnjë egjiptian.

Pas një viti, historia pothuajse është harruar; Hasan Ebif dhe egjiptianët e tjerë kanë fituar besimin e kolegëve të tyre vendas.

Besim Troplini, një veteran i industrisë dhe nënkryetar i Shoqatës lokale të Peshkatarëve, ka vetëm fjalë të mira për egjiptianët.

“Ata janë punëtorë dhe të zgjuar. Ata lehtë mund të kapitenin e anijeve por ligji shqiptar nuk e lejon atë ”, thotë ai.

Ata duhet të aplikojnë për shtetësinë shqiptare dhe të marrin një pasaportë për ta bërë këtë. Procedurat janë të gjata.

Hasan Ebif pret të marrë një pasaportë shqiptare. Ai ka një çantë plot me dokumente që janë shumë të dashura për të; kontratat e vjetra të punës, faturat e qirasë së shtëpive, dokumentet komunale dhe faturat e shërbimeve.

"Babai më udhëzoi të mos hidhja asnjë dokument," thotë ai. “Unë jam duke pritur që gruaja dhe vajza ime të vijnë nga Egjipti. A mund të jetë normale të jetojmë veçmas - unë dhe imi këtu, ajo dhe vajza atje? " ai pyeti.

Ai shton se ai dhe miqtë e tjerë ndonjëherë organizojnë një festë të Vitit të Ri ose pushime të tjera, por ende i mungon koha kur ai ishte në gjendje të mblidhej me familjen në shtëpi.

Në një kohë kur rreth gjysma e peshkatarëve në Durrës tani janë të huaj, Troplini nga Shoqata e Peshkatarëve ankohet se edhe nipërit e tij kanë kërkuar një të ardhme larg peshkimit. "Nuk e di pse; na duhen më shumë të rinj për të punuar këtu, "përfundoi ai.