Nga Kastriot Dervishi

Në përkujtim të 21-vjetorit të vdekjes së Osman Abdulla Kazazit, një prej simboleve të qëndresës antikomuniste, i cili vuajti 33 vjet, 6 muaj e 4 ditë burgim dhe 5 vjet internim, kujtojmë diçka nga dënimi i dytë i tij. Ai u lirua nga burgu më 7.3.1959 dhe menjëherë me vendimin nr.1, datë 17.3.1959 të Komisionit të Internim Dëbimeve (nr.17 i listës) u internua për 5 vjet në Shtyllas të Fierit “për rrezikshmëri shoqërore”. U arrestua përsëri më 31.10.1966 i akuzuar për agjitacion e propagandë. Këtë kohë ishte punëtor në NBSH  “Gjergj Dimitrov” në Tiranë. Më pak se dy javë pas arrestimit, sëmuret rëndë e shtrohet në spital nga një ftohje e rëndë. Këtë herë do të burgosej me akuza që vinin nga koha e internimit.

Më 4.2.1967 mbahet një procesverbal “sekuestrimi” në mënyrë që kur të mbaronte gjykimi të konfiskohej “pasuria” e Osman Kazazit. Nuk ishte ngopur “pushteti popullor” me konfiskimin e dënimit të parë, donte edhe një tjetër. Shokët e pushtetit kishin hall se mos familjarët e hiqnin “pasurinë” dhe nuk do merrej dot si duhej masa e konfiskimit. 48 pjata vende, një makinë qepëse dhe një radio janë “pasuria” kryesore e Osman Kazazit.

Dëshmitarët kanë nënshkruar akte sipas së cilave në Itali jetohej mirë, nuk duhej të ishte kthyer, se dëgjonte “Zërin e Amerikës”, për Zogun, etj. Mohoi akuzat dhe njohjet për pjesën dërrmuese të dëshmitarëve. Gjykata me vendimin nr.14, datë 11.3.1973 e deklaroi fajtor për veprën e agjitacionit e propagandës në bazë të nenit 73/1 të Kodit Penal, e dënoi me 10 vjet burgim dhe konfiskimin e pasurisë. U la në fuqi me vendimin nr.63, datë 7.4.1967 të Gjykatës së Lartë.

Pas një dënimi tjetër në burg, i lirua më 13.1.1986.