Nga Lorenza Durón

Të martën e kaluar, elektorati amerikan aktivizoi frenat e emergjencës ndaj qeverisë që është e lidhur me George Sorosin dhe politikat e dështuara entropike që pretendohen të jenë progresive dhe të mirëfillta. 80 vjet të këtij regjimi që na ka "çliruar" nga Perëndia dhe nënshtrimi amësor, kanë lënë një pasojë të rëndë mbi qytetërimin e spektaklit. Në një mandat të qartë, amerikanët kanë zgjedhur rrethin e ndikimit që mishëron vizionin e tyre faustian për rritjen ekonomike dhe shpirtin sipërmarrës. Ata kanë vënë bast për premisën e energjisë të bollshme dhe burimeve teknologjike të inxhinierisë njerëzore novatore, për burimet e fuqisë në këtë kontinent dhe për bizneset milionere që do ta katapultojnë kombin në pafundësi.

Ata kanë mundur të shohin përtej njerëzve dhe kanë zgjedhur ata që vlerësojnë suksesin, në vend që të provokojnë inate, ata që përqafojnë dinamizmin e Silicon Valley në vend të menaxherizmit të rrethit politik, ata që promovojnë energji të besueshme në vend të mundësimit të varfërisë me alternativa të pasigurta. Për më tepër, ata e kuptuan që burimet e tyre të informacionit janë të kontaminuara, ata dolën nga shpellat e Platonit dhe lanë pas hijet e propagandës që projektoheshin nga televizorët e tyre.

Një tjetër analizë (ose mbithjeshtëzim) midis vizioneve kulturore për t'u përballur me rënien ekonomike mund të ngrihet midis ndikimeve të Jungut ose Frojdit, realizmit ose nominalizmit, etikës Nikomake ose Kalipolis, bollëkut ose mungesës, inxhinierisë së ndërtimit ose inxhinierisë sociale, rrënjës ose kozmopolit, demokracisë apo burokracisë, kapitalit privat apo kapitalit publik, logosit apo patosit, etj... Por ka një nivel instinktiv në urgjenca e krizës. Ajo shkon përtej ndikimit kulturor. Në këtë nivel, sado i socializuar dhe akademik të jetë njeriu, është e natyrshme të preferohen ata që kanë më shumë testosterone sesa estrogjen.