Nga Petrit Vasili

Për një memorial për këtë epitaf të Ndoc Gjetjes së madh nuk gjendet dot vend.

Vendet në Shqipëri i kanë zënë memoriale lloj soj, nga kudo dhe nga askund, për asgjë dhe për shumëgjë, që lidhje nuk kanë as me ne dhe as me te shkuarën apo të ardhmen, por thjesht me një pazar të ca pazarxhinjve pa zemër e pa atdhe, që shfaqen përzishëm dhe turpshëm mes nesh....!

Poezi nga Ndoc Gjetja :

EPITAF PER VETEN

Ketu prehet ai qe quhej Ndoc Gjetja

i cili pati ardhur gabimisht ne bote

nga vetja e tepruar nxirrte vjersha

dhe gjithe njerezit i quante shoke

Kur pa qe enderra kalkulohej me kompjuter

kur pa se idealet rrezoheshin ne kolltuqe

kur jepte buzeqeshje dhe merrte skermitje

zuri syte me dore dhe vendosi te ikte.

Dhe shkoji e hyri ne manastirin e Unit

te shpetonte shpirtin nga gjuheligat e lehjes

Pastaj e percollen ne banesen e fundit

me shpenzimet falas nga Bashkia e Lezhes.

Ne castin e mbrame nje hene e pergjakur

e puthi ne balle dhe thirri ‘Nene’

Mos kerkoni te dini per te me teper

se iku sikur te mos kishte qene