Nga Tritan Shehu

Duke marre shkas nga diskutimet e fundit per talasemiket dalin ne pah nje sere problemesh, per ata edhe ne pergjithesi, te mprehta e te neglizhuara keto, te dhenies, perpunimit e perdorimit te Gjakut, qe kerkojne zgjidhje:
Sasia e gjakut te siguruar te ne mbulon vetem 50% e nevojave te nje popullesie prej 3 M banoresh (Tirana ben 21000 dhenie e si vend 30000 te tilla).
Nga keto vetem 25 % jane vullnetare, te tjerat jane dhenie te detyruara te familjareve te te semurit, qe nuk jane dhurime, shifer kjo statike prej 2012.
Aq me keq eshte gjendja per Dhurimet e Perseritura.
Ne shume rrethe vazhdon “shitja” direkte e gjakut.
Kjo bije ndesh me Strategjine e OBSh, qe kerkon qe me 2020 dhurimi vullnetar te arrije 100% te dhenieve, gje per te cilen ne nuk kemi pregatitur as Strategjine.
Kjo ben qe te bllokohet edhe bashkepunimi me institucionet europiane per prodhimin e disa nen faktoreve te gjakut si albumina, gama globulina, faktoret e koagulimit etj.
Te tilla probleme, behen pengese per trajtimin e te semureve ne pergjithesi, si dhe per talasemiket per te cilet me kalimin e viteve kerkohet me shume gjak.
Gjithashtu ka nje mungese te ndjeshme te sasise se gjakut per rastet urgjente, ku nuk mund te aplikohet domosdoshmeria e dhenies se gjakut nga familjaret.
Vecanerisht sigurimi i gjakut per keto kategori eshte detyre klinike dhe ligjore e institucioneve, pavaresisht mundesise se dhenies se gjakut nga familjaret.
Ceshtja e dhurimit te gjakut, perpunimit te tij, teknologjise, e me tej te perdorimi te tij, kerkojne nje strategji te qarte, multidimensionale e pluri specialiste....jo “gjume”!