Nga Gazmend Bakiu

Aleksandër Hobdari (1888-1963) lindi në qytetin e Tiranës. Pasi kreu shkollën fillore në Tiranë, dhe gjimnazin në Durrës, përfundoi studimet e larta në Akademinë Tregtare të Athinës. Ai u kthye në qytetin e lindjes, ku në vitin 1914 (bashkë me të vëllain, Alqin), ngriti një fabrikë sapuni dhe një mulli bloje me motor. Në vitin 1922 u bë kryetar i Dhomës së Tregtisë të Tiranës. Në vitin 1925, A. Hobdari ishte iniciatori dhe bashkëthemeluesi i shoqërisë aksionere të duhanit “STAMLES” (Shoqëria Tregtare Anonime e Monopolit, e Letrës dhe e Shkrepseve), të cilën e drejtoi në vitet 1925-27. Ai ishte themeluesi dhe drejtori i shoqërisë aksionere “S.I.T.A”, e cila siguroi energjinë elektrike për kryeqytetin. Më pas, “S.I.T.A.” fitoi edhe monopolin e prodhimit të kripës, në Vlorë dhe në Kavajë.

Aleksandër Hobdari nuk u mjaftua me kaq; së bashku me të vëllanë Alqin, ngriti një fabrikë për prodhimin e akullit (1928), dhe të pijes freskuese “Sinalko”, një linjë për pastrimin kimik dhe larjen e rrobave, duke e konfirmuar veten si një nga industrialistët e parë të Shqipërisë. Suksesi dhe personaliteti i tij bënë që në vitin 1932, ai të emërohej konsull nderi i Japonisë në Tiranë, me dekret të perandorit Hirohito. Në vitet 1935-39, Hobdari ishte drejtor i përgjithshëm në Portin e Durrësit. Më 1935, ai u rreshtua në enciklopedinë botërore për njerëzit e shquar “Who’s who?”. Përgjatë pushtimit, në vitin 1943, A. Hobdari refuzoi funksionin e ministrit të Ekonomisë Kombëtare. Pas shtetëzimit të pasurisë së Hobdarëve nga regjimi komunist, në vitin 1947, Aleksandri dhe Alqi, punuan si teknologë në fabrikat e tyre që tani ishin të shtetit; - rast i rrallë ky, - që tregon zotësinë e Hobdarëve dhe absurditetin e regjimit komunist.