Nga Kastriot Dervishi

Përfaqësimi diplomatik i shtetit shqiptar ka qenë një proces që nuk ka ecur paralelisht me jetën e shtetit shqiptar. Në vitin 1914 Shqipëria kishte jashtë vendit vetëm dy legata, një në Romë me ministër Mufit Libohovën dhe një në Vjenë me Surja Vlorën. Përfaqësimi i rregullt diplomatik nis nga viti 1921. Por referuar vendimit të Këshillit të Ministrave nr.803, datë 1.11.1920, i cili rishikoi shpenzimet e Ministrisë së Punëve të Jashtme, vihet re ekzistenca e disa konsullatave e nënkonsullatave, të cilat në pjesën më të madhe janë hequr. Në mënyrë të përmbledhur shteti shqiptar në këtë kohë kishte këto shpenzime për diplomacinë:

-Kryedelegati me qendër në Londër, 2500

-Sekretari për anglishten, 800

-Daktilografisti, 200

-Shërbëtori, 150

-Shpenzime zyre, 100

-Qira për zyrë në Londër, 1300

-Delegati me qëndrim në Paris, 1800

-Sekretari për frëngjishten, 800

-Sekretari për shqipen dhe kursin diplomatik, 800

-Qira për zyrë në Paris, 600

-Daktilografisti, 150

-Shërbëtori, 100

-Shpenzime zyre në Paris, 100

-Shpenzimi shtypi, përfaqësimi, etj, 3000

-Shpenzime udhëtimesh, 2000

-Rezervë, 3000

-Për mësimin e shqipes në shkollën e gjuhëve orientale, 1800

Përfaqësimi diplomatik:

-Konsullata e Odesës, hiqet

-Konsullata e Pireut, hiqet

-Konsullata e Izmirit, hiqet

-Konsullata e Triestes, hiqet

-Legata e Bukureshtit, 700

-Nënkonsullata e Kostancës, hiqet

-Legata e Stambollit, 800

-Nënkonsullata në Sofje hiqet