Në takimin e sotëm, apo dëgjesën publike të artistëve të Teatrit Kombëtar me kryebashkiakun Veliaj, por edhe më herët, në intervista e daljet e tyre publike, ka disa aktorë që shfaqen kundër pjesës tjetër të artistëve, kolegëve të tyre të skenës, duke krijuar imazhin se aktorët për TK janë të përçarë, nuk janë në një zë për Teatrin Kombëtar. Ata përveçse flasin lart e poshtë për “reformat” e Ramës, Veliajt e Kumbaros, krijojnë edhe përshtypjen se ata që protestojnë janë të shtyrë nga opozita, nuk duan reformat, nuk duan teatrin, punën… etj. Ata nuk marrin pjesë në protesta, debate, por janë të pranishëm në media. Madje disa prej tyre dolën hapur sot edhe në krah të Veliajt, pavarësisht se e luajnë bukur rolin e tyre, kur u qanë zemra për teatrin, artin (s’ka rëndësi ku bëhet, s’ka rëndësi në ka apo nuk ka kulla sipër apo pas TK, mjafton të ketë teatër). Ata duan më shumë partinë sesa teatrin, duan më shumë Veliajn, kryetarin e partisë, dhe nuk dalin dot mbi veten e tyre, mbi të kaluarën e tyre. Ishallah nuk janë edhe aksionerë të kullave, edhe pse e dinë mirë se kurrë nuk do jenë pronarë, por thjesht shërbëtorë të partisë së tyre.

Sot është afati i fundit për Ramën, Veliajn e Kumbaron dhe sot në orën 19.00 do të kuptohet mirë se kush është për teatrin e kush është për partinë! Këta aktorë që kujtojnë se edhe kjo ngjarje është pjesë e teatrit, është një lojë, do ta kuptojnë se kjo është më shumë se një pjesë teatrale, më shumë se një tragjedi apo dramë. Teatri Kombëtar ka 70 vjet aty, do jetë edhe nesër, ndërsa partia, kryetarët shkojnë e vijnë. F.S