Pra, ashtu siç ka folur për inceneratorët apo për sterilizimin, po të njëjtin standard ka përdorur edhe për goditjen pas shpine që i bëri Albin Kurtit, kur nuk i shkoi në Prishtinë në takimin e parapërgatitur mes dy qeverive. “…. ai ishte momenti më i gabuar për të hedhur një valle dyshe shpatash në Prizren, në ndërkohën kur Kosova duhet të ishte në anën e të ardhmes, krah për krah me aleatët e saj strategjikë, e jo në anën e të shkuarës, prej ku ushqehen edhe teoritë helmuese të konspiracionit shqiptaromadh”, ka shkruar Rama.
Hipokrizia e tretë dhe ajo më flagrantja është se për situatën në Veri të Kosovës, Shqipëria sillet konform me komunitetin euro-atlantik duke qenë pjestare e këtij komuniteti si anëtare e NATO-s. “Shqipëria është një anëtar përgjegjës i komunitetit euroatlantik edhe kur duhet të pozicionohet në raport me gabimet e veta, e jo më kur duhet të pozicionohet në raport me gabimet e Kosovës”, shkruan kryeministri.
Dakord, le ta besojmë për një çast si të mirëqenë faktin se Tirana nuk ka politikë të jashtme dhe se ajo konformohet me qëndrimet e SHBA dhe BE-së. Por kur ky komunitet euro-atlantik i këkonte me ngulm Serbisë që t’i vinte sanksione Putinit, pse Rama insistonte në “gabimin e vet”, duke thënë se Beogradit nuk i duhej kërkuar kjo gjë? Pra, pse kur vjen fjala për të cenuar Veriun e Kosovës, ai është në linjën e perendimorëve dhe kur duhet të mbështesë Serbinë shmanget nga kjo linjë?
Pra, duket qartë se qëndrimet diplomatike të Ramës janë të përçarta dhe shumë jo koherente. Arsyeja për këtë mund të jetë humbja e influencës mbi Prishtinën. Në këto tre dekada, udhëheqësit shqiptarë kanë pasur vlerë, në sy të perendimorëve, vetëm në raport me peshën e fjalës që kanë në raport me liderët e Kosovës. Për shkak të oreksit të tij paternalist, Rama e preu këtë urë lidhjeje me Albin Kurtin. Si pasojë e kësaj humbje ndikimi, edhe Vuçiçi është bërë më indiferent ndaj tij, sesa në kohën kur kryeministri ynë rakordohej me presidentin Thaçi. Prandaj atë që s’po e bën dot në terren, Rama po mundohet ta imponojë nga pozicioni butaforik i liderit që do drejtojë mbledhjen e Këshillit të Sigurimit të OKB.
