Mbi librin

...Në galerinë e errët, Gadishulli ynë ballkanik ka dy modele: Elena Çausheskun e rumunëve dhe Nexhmije Hoxhën e shqiptarëve.E para u bë simbol i injorancës e i meskinitetit, e dashuruar pas titujve shkencorë të cilët, sa më shumë i shtoheshin, aq më qesharake e bënin.E dyta u shqua për mendjengushtësinë dhe egërsinë e pashoqe, çka bëri që populli shqiptar t'i vinte nofkën "Panterë e zezë".

Ndërsa nuk mbahet mend asnjë rast që të ketë luajtur edhe më të voglin rol zbutës në tragjedinë shqiptare, dihen, përkundrazi, raste të shumta kur është treguar edhe më e egër se i shoqi.

Kështu me dënimin më të rëndë, me pushkatim, përfundoi Elena Çaushesku. Me burg të mundimshëm shumëvjeçar, që ia shkurtoi ditët, Çian Çini. Dhe me burg të paktë, Nexhmije Hoxha. Nuk është e vështirë të merret me mend se në këtë hierarki të zezë ajo zë vendin më të errät.

Në 31 dhjetor 1945 Nexhmije Xhuglini shkonte drejt martesës me Enver Hoxhën... Ky fakt duhet shikuar e studiuar posaçërisht, sepse ai të çon në një provë shumë interesante. Një detaj tjetër që zbulon një përdhosje kriminali të çiftit, është se, për të marrë nuse Nexhmijen, caktohet Fahria, gruaja e Bahri Omarit, i cili në ato ditë do të hynte në burg dhe nuk do të dilte më i gjallë s'andejmi.

Dhe, meqë jemi këtu, pushkatimi i Bahri Omarit nuk ka të bëjë vetëm me faktin që t'u ngulitej në tru njerëzve se asnjë lëshim nuk do të kishte në luftën e klasave...me paralajmërimin se në vend po zinte vend një pushtet kriminal.Bahri Omari ishte njohësi më i mirë i Enverit. Ai e kishte mbajtur në shtëpi dhe nuk kishte ndonjë gjë që nuk e dinte për Enverin...

Ditën e gjyqit të Bahri Omarit kryeministri Enver Hoxha, në mjediset e zyrës së tij, ndante edhe ftesa për këtë gjyq, me një qetësi që të kallte datën. Ai ua jepte ftesat shoqeve dhe kolegëve të zyrës, duke u thënë: "Shkoni, shikojenin kriminelin". Njërën nga këto ftesa ia ofronte edhe së shoqes së Kadri Hoxhës, duke ia quajtur, bile, paksa si nder e vlerësim të partisë, që i bënte asaj. Por Enveri e kreu veprën e radhës dhe kaq...

Mbi autorin

Shkrimtari Fahri Balliu, nëpërmjet penës së tij dhe fakteve historike, mundohet të shëroje plagët e thella fizike dhe shpirtërore të popullit shqipetar, të shkaktuara gjatë periudhës së errët 45-vjeçare të regjimit enverist. “Zonja e zezë” ka njohur nëntë ribotime në shqip dhe është nga librat & autorët më të shitur për vitin 2009.

Monografia  "Zonja e zezë, Nexhmije Hoxha", e autorit Fahri Balliu, pas botimeve në anglisht, frëngjisht, rumanisht, turqisht, maqedonisht, etj, është botuar edhe në çekisht.

Titulli: Zonja e Zezë Nexhmije Hoxha

Autori: Fahri Balliu

Shtëpia botuese: 55

Viti: 2009

Fq. 272

ISBN: 978-99943-751-1-7

Shënime me rastin e promovimit të librit “Zonja e Zeze, Nexhmije Hoxha”, e autorit Fahri Balliu

Nga Frank Shkreli*

Fillimisht, dua te falenderoj organizaten Pan-Shqiptare “Vatra” per ftesen qe me beri per t’i thene dy tri fjale ne lidhje me librin e publicistit dhe gazetarit Fahri Balliu, “Zonja e Zeze, Nexhmije Hoxha” dhe te pershendes autorin dhe te gjithe pjesemarresit ketu - që me pranine tuaj, jo vetem qe nderoni autorin dhe vepren e tij por, per me teper, nderoni e kujtoni te gjithe ata per te cilet behet fjale ne kete liber - burra e gra qe kane rene viktima te pafajshme te regjimit Enver-Nexhmije-Ramiz dhe pasuesve te tyre, fanatikë te nje ideologjie anti-shqiptare sllavo-aziatike.

Rëndësia e ketij libri spikat patjeter ne permbajtjen e lendes, por per mua ka rendesi fakti se eshte botuar e ribotuar ndersa protagonistja kryesore, Zonja e Zeze, eshte ende gjalle dhe çdo dite u servir shqiptarëve versionin e vet mashtrues te ngjarjeve, nepermjet intervistave, artikujve e librave. Meqenëse ne Shqiperi nuk pati gjyqe per krimet e komunizmit, as kerkim faljeje per keto krime nga individet per te cilet behet fjale ne kete liber dhe as nga partia trashëgimtare e Partise se Punes - atehere botimi i librave si ky i Zotit Balliu behet i domosdoshem, qe te pakten nje pjese të ketyre krimeve t’i shenoje historia.

Megjithëse shume nga te zezat e regjimit komunist ne Shqiperi nuk kane dale ende ne drite dhe ndoshta kurre nuk do t’i dime permasat kriminale te tij, jam i sigurt se ky liber dhe te tjere si ky do te ndihmojne ne shlyerjen e injorances dhe dyshimeve ne lidhje me natyren e eger te komunizmit ne Shqiperi.

Zoti Balliu, ne librin “Zonja e Zeze, Nexhmije Hoxha” na sjell ne mend nje histori jo shume te larget, qe ndoshta do te dëshironim ta harronim, por po te benim nje gje te tille, do ta benim duke rrezikuar vetveten dhe te ardhmen e brezave te rinj. Pasi te kene lexuar kete liber, ata qe mund te kene filluar te harrojne, do te detyrohen te mbajne mend rishtas. Shume gjera mungonin ne “parasjen komuniste shqiptare”, por ama ky liber ve ne dukje se komunisteve shqiptare kurre nuk u mungonin armiqtë, te brendshem e te jashtem, bile edhe Perendine e deklaruan armik. Në nje bote normale, detyra e shtetit dhe e qeverise eshte qe te mbroje shtetasit e vet nga çdo rrezik qe mund t’u kanoset. Ky liber fuqizon bindjen se Enver-Nexhmije-Ramiz me shoke, jo vetem qe nuk i mbronin individet dhe shoqerine, por perkundrazi  ata kishin ndermarre nje sulm te gjithanshem kunder individeve dhe te gjithe shoqerise, i udhehequr nga nje klike konspirative qe ishte e dehur nga ideologjia komuniste, e krijuar dhe e perkrahur fillimisht nga agjentë serbo-sllavë, e me vone nga komunistet sovjetike e kineze.

Per me teper, klika Enver-Nexhmije-Ramiz - siç e vë ne dukje Zoti Balliu - i beri keto sulme duke shfarosur eliten shqiptare, kleriket dhe intelektualet, ne bashkëpunim te plote me armiqtë shekullorë te kombit shqiptar - me serbët, rusët e pastaj kinezët. Miqtë e ngushte te kesaje klike - e cila ideologjine e regjimit te saj e kishte vene ne baza titiste, staliniste e maoiste - edhe sot e kesaj dite, jane nder armiqtë me te perbetuar te kombit tone, duke kundershtuar me çdo mjet qe kane ne dispozicion, pavaresine e Kosoves dhe mbarëvajtjen e shtetit te ri.

Zoti Balliu ve ne dukje se treshja e zeze Enver-Nexhmije-Ramiz, posaçërisht kishte në shënjestër klerin, te cilin vendosi ta zhdukte nga historia, fizikisht dhe shpirterisht; t’i mohonte veprat dhe kontributet sidomos te klerit katolik shqiptar, ne krye me Patër Gjergj Fishtën, i cili, me veprat e tij, nuk beri asgje tjeter veçse t’u kendonte luftërave te malesoreve te cilet u thonin sllavo-serbëve se jemi ne token tonë - asgje prej jush nuk duam, as toke, as pasuri - duam vetem te jetojme te lire ne token dhe vatrat tona. I vrane, ua mohuan veprat dhe ekzistencen e tyre, dhe ua treten eshtrat. Po me eshtrat e tyre c’kishin?

Krimet e Enverit, Nexhmijes dhe Ramizit ndaj klerit ne pergjithesi dhe atij katolik ne vecanti, ishin nje përdhunim i historise sone kombetare. Kontributi i klerit katolik shqiptar, historikisht, ishte i pazëvendësueshëm ne shërbim te kombit, kultures dhe gjuhes shqipe. Kleri ishte ne krye te perpjekjeve per ruajtjen e virtyteve te races sone te lashte. Zhdukja e tyre fizike nga regjimi komunist shqiptar ishte krim; mohimi i kontributit te klerit katolik nga treshja e zeze ishte nje cenim i pafalshem i se vertetes historike. Konsiderohet se kleriku i pare katolik i vrare nga komunistet te kete qene Dom Ndre Zadeja, patriot i flaket dhe shkrimtar, i vrare ne pranevere te vitit 1945,  i akuzuar si fashist, tradhetar dhe armik i popullit. Xhevat Kallajxhiu, ish-redaktor i gazetës “Dielli”, me te cilin kam patur privilegjin te punoja ne Zerin e Amerikes, me thonte se e kishte njohur mire Dom Zadenë, per te cilin kishte nje respekt te jashtëzakonshem dhe per te cilin Xhevati pat thurur nje vjershe qe i kushtohet Dom Zadesë, por qe ne fakt perfshinte ndjenjat e tij per te gjithe kleriket e vrare katolikë. 

Zoti Balliu me plot te drejte thote se armiqesia e Enver Hoxhes ndaj klerit katolik shqiptar vinte nder te tjera nga fakti se “…ata  perfaqesonin drejtimim me te qarte tradicional dhe te kohes - dmth. përkatesinë e botes shqiptare ne Perendim. …Nje tipar tjeter i urrejtjes se Hoxhes ndaj klerit katolik ishte fakti se ata ishin ushqim shpirteror i shqiptareve per ndjenja patriotike dhe per qendrese ndaj sllaveve”. Sipas Zotit Balliu, bashkëpunimi (komunist) serbo-shqiptar ka pasur nje nga pikat me kriminale te vullnetit te Hoxhes - (d.m.th) vrasjen dhe luften ndaj priftërinjve katolike, te cilet per fatin e tyre te zi, edhe gjeografikisht ishin regjimenti i pare ne mbrojtjen e kombit”.

Përveç kësaj, ne pergjithesi komunizmi, te cilin Papa Gjon Pali i Dyte e pat quajtur si “turpi i epokës sonë”, urrente mesazhin moral dhe fetar te klerit katolik, d.m.th mbrojtjen e jetes dhe të të drejtave te njeriut. Vrasjet, internimet, dhe burgosjet e klerikeve cuan me ne fund ne fitoren morale mbi komunizmin dhe fillimin e nje epoke te re duke lene pas efektet demoralizuese te gjysem shekull komunizëm. Per kete fitore, shume analiste boteror i japin nje kredi te madhe Papa Gjon Palit te Dyte, i cili gjate vizites se tij ne Poloni me 1979, iu drejtua bashkkombasve te tij duke u thënë: “Mos kini frike”, gje qe inkurajoi polakët dhe i dha zemer levizjes Solidarnosh te punëtoreve te atij vendi te vazhdonin perpjekjet per te drejtat dhe lirite njerëzore. Kjo vizite e Papes ne Poloni konsiderohet si fillimi i mbarimit te komunizmit ne Evrope - gje qe u pasua me nje bashkëpunim te pashembullt ne historine e marredhenieve midis Vatikanit dhe Shteteve te Bashkuara nen udheheqjen e Presidentit Ronald Reagan, bashkëpunim ky që më në fund vendosi gozhden e fundit ne varrin e komunizmit.

Regjimi Nexhmije-Enver-Ramiz, per me shume se 45 vjet u perpoq te ndertonte nje Shqiperi mbi parime qe s’kishin te benin aspak me vlerat dhe traditat tona, duke bere çmos qe te largonin kombin nga vlerat tona kombetare dhe qytetërimi evropian, - per te cilat ngulte kembe kleri katolik - dhe duke shkelur objektivat e Gjergj Kastrioti -Skenderbeut dhe rilindasve tane, te cilet na dhuruan nje atdhe.

Kjo trojkë dhe regjimi i tyre i arsyetonte vrasjet dhe dhunën ndaj kundershtarëve politikë, duke përfshire edhe klerin katolik, ne emer te mbrojtjes te atdheut nga armiqtë e brendshëm dhe te jashtem. Ne emer te kesaj lufte, patriotet e vertete perndiqeshin, burgoseshin e vriteshin, sepse ata besonin se Shqiperia duhej te mbrohej dhe te dashurohej, duke i ruajtur nderin dhe duke kundershtuar tjetersimin e identitetit tone kombetar. Megjithëse kjo treshe e zezë mund te ndihet gjithnje krenare per ato qe kane bere gjate sundimit te tyre, kriminaliteti i ketij grupi - definitivisht - nuk hyne ne radhen e veprave heroike. Zoti Balliu citon Nexhmijen se paska thene se “janë bërë gabime” gjate regjimit komunist, por ne te vertete, sic vihet ne dukje ne kete liber, dhe te tjere si ky, ne nuk kemi te bejme me “gabime”, por me krime te permasave te papara ne historine tone: krime duke perfshire vrasje, tortura, burgosje, kampe perqendrimi - te gjitha keto te sanksionuara nga shteti dhe regjimi komunist. Nexhmija, Enveri e Ramizi e kthyen Shqiperine ne nje gulag, ne nje vend kolektivizimi te pergjithshem, ne nje vend absurditeti qe si asnje vend tjeter ne bote kishte ndaluar Perendine, dhe e bene Shqiperine vend bunkerash per tu mbrojtur nga nje armik qe nuk ezkistonte. Me te drejte, Zoti Balliu shkruan se “Historia e diktatures eshte historia e vrasjes se njeriut, e shfarosjes se shqiptarit. Kjo permase pergjegjesie, qe perfshine vdekjen, plakjen dhe mpakjen e kombit shqiptar, dobesine dhe shperberjen e tij. Perfshin nje mal me kocka te vrarësh, nje det me shpirtra te gjymtuar, nje qiell zemrash shqiptare te copetuara. Per te gjitha keto askush nuk ka dhene llogari”, thote Zoti Balliu.

Zonja dhe Zoterinj, Zoti Balliu ka te drejte, se përderisa shoqeria shqiptare nuk perballet me kete realitet dhe përderisa ajo nuk kerkon pergjigje e përgjegjësi - eshte e veshtire qe vendi te shkoje perpara me ritmin, bazen morale dhe vlerat qyteteruese qe ne do te deshironim.

Eshte diçka e pabesueshme qe sot, 20 vjet pas renies se komunizmit, busulla morale e shoqerise shqiptare - fatkeqësisht duket se ende nuk e ka gjetur drejtimin e duhur. Kur disa forca politike ne vend, mbrojne me zellshëm te drejtat e ish-ushatarakeve dhe policeve, dmth, kryesisht mbrojtesve dhe zbatuesve te urdhrave te regjimit Nexhmije-Enver-Ramiz, sesa te drejtat e atyre qe kaluan jeten ne burgje e kampe perqendrimi - dicka nuk eshte ne rregull ne kete mes.

Per me teper, eshte per t’u habitur, kur disa media shqiptare intervistojne Ramiz Aline dhe botojne artikuj dite pas dite me fotografi  te Nexhmije Hoxhes, ne faqet e para. Une mendoj se e vetmja arsye per t’u dhene publicitet ne media Nexhmijes dhe Ramizit do te ishte vetem atehere  kure ata  te dalin me nje deklarate te perbashket duke kerkuar falje per te gjitha krimet qe regjimi i tyre ka bere kunder shqiptareve dhe kombit shqiptar duke e mbajtur ate peng te ideologjive te huaja qe nuk ia donin kurre te miren kombit tone. Përkundrazi, atyre u jepet mundesia te legjitimizohen duke komentuar ne shtyp, sidomos ne kulmin e festimit te anëtarësimit te Shqiperise ne NATO. Me te thene te drejten, nuk e shoh vlerën qe redaksitë te marrin vendime te tilla redaksionale ne momente tejet historike per kombin shqiptar. Natyrisht se roli i shtypit eshte te informoje, por per gazetare serioz ka edhe nje rol tjeter, ate te edukuesit. Çfarë mesazhi i jepet rinise shqiptare? Nuk e di se ku e kane qellimin: për te ofenduar NATO-n, organizate e cila na shpetoi gjysmen e kombit nga shfarosja apo per te minimizuar kete arritje te Shqiperise, apo ndoshta per te glorifikuar Ramizin e Nexhmijen. 

Eshte e vertete se antaresimi ne NATO, eshte nje arritje e qeverise Berisha por edhe e gjithe shqiptareve, dhe si i tille eshte nje realizim pertej enderrave tona kombetare, dhe duhej te festohej si i tille, si ne Shqiperi ashtu edhe ne Kosove.

Dua te perfundoj me nje note optimiste. Numer nje, duhet t’i jemi mirenjohes Perendise qe jemi te privilegjuar te jetojme ne kete periudhe te arte per kombin tone. Duhet te falenderojmë miqtë tone perendimore, ne radhe te pare, Shtetet e Bashkuara dhe te gjithe ata shqiptare e shqiptare qe dhane jeten per liri - viktima te pafajshme te nje ideologjie te huaj – per lirine qe gezon sot kombi shqiptar ne Ballkan.

Shqiperia e bunkerave, e telave me gjemba dhe e kampeve te perqendrimit eshte sot antare e NATO-s, organizates me te fuqishme ushtarake ne historine e botes. Kosova martire, e vuajtur me shekuj, eshte sot shteti me i ri i pavarur i botes dhe sic thonte i ndjeri President Rugova, “ne miqesi te perhershme me Shtetet e Bashkuara te Amerikes”.  Faktori shqiptar eshte me te vertete perseri faktor me rendesi per paqe e stabilitet jo vetem ne Balkan por edhe ne Evrope e bote.

Krejt në fund, uroj publicistin dhe shkrimtarin Fahri Balliu per suksese te metejshme ne demaskimin e krimeve komuniste kunder njerzimit ne Shqiperi.

Fjala e mbajtur nga aktivisti i diasporës shqiptare në SHBA, në ceremoninë e promovimit të monografisë së Fahri Balliut “Zonja e Zezë Nexhmije Hoxha”, organizuar nga Federata Panshqiptare “Vatra”