“A mund ta marrë Rusia Kievin?”, është pyetja që shtron The Times në analizën e botuar lidhur me situatën e luftës në Ukrainë.

Presidenti Volodymir Zelensky, foli në Parlamentin Europian për pushtimin rus, ndërsa i bëri thirrje shteteve që të dërgojnë armë në Ukrainë. Kur pushtimi rus filloi më 24 shkurt të vitit të kaluar, nisi me një goditje rrufeje nga forcat e Moskës drejt Kievit.

“Fitorja do të ndryshojë botën”, u shpreh presidenti Zelensky gjatë fjalimit të mbajtur.

Ajo dështoi në mënyrë spektakolare, por me afrimin e një-vjetorit të luftës, qeveria e Zelensky dhe komanda e tij e lartë ushtarake kanë ngritur vazhdimisht alarmin për një ofensivë të madhe të afërt ruse.  Edhe një herë, kryeqyteti ukrainas është një objektiv i besueshëm për Kremlinin.  Vitali Klitschko, kryebashkiaku i Kievit dhe ish-kampioni botëror i boksit, paralajmëroi javën e kaluar se ” Kiev ishte dhe është ende objektivi i vërtetë i rusëve”. Shkurtin e kaluar, ndërsa forcat ruse iu afruan qytetit, studentë të rinj u ulën në sheshin Maidan duke mbushur bomba me benzinë

Automjetet e rënda janë përmbysur për të krijuar postblloqe.  Çdo banor i aftë dukej i përgatitur për të marrë një armë për të mbrojtur vendin. Kievi ishte më se i gatshëm për të luftuar që në atë kohë. Pas mizorive të Bucha dhe bombardimeve të Kharkiv, Mariupol dhe Severodonetsk, pas sulmeve të pamëshirshme ndaj civilëve dhe natës së errët Gestapo që ka zbritur në çdo qytet dhe qytet që rusët kanë kontrolluar, kush do të dyshonte se banorët e Kievit do të luftojnë aq më tepër tani, cilado qoftë kostoja për qytetin e tyre?

Forcat ruse sigurisht që mund të bëjnë një punë më të mirë për të rrethuar Kievin sesa vitin e kaluar. Forcat ruse mund të qëndrojnë dhe ta bombardojnë atë deri në rrënoja, siç bënë në Mariupol.  Pra, popullsia ruse – dhe bota – do të shikonte ndoshta për një vit ose më shumë teksa shpalosej tmerri.

Përndryshe, rusët mund të rrethojnë zyrtarisht Kievin dhe ta sulmojnë atë derisa pothuajse tre milionë njerëz të goditeshin. Do të ishte si Beteja e Stalingradit e viteve 1942-3. Ose ata mund të humbnin mijëra trupa të tyre duke u përpjekur të pushtonin qytetin me forca tokësore – rrugë më rrugë, shtëpi për shtëpi – derisa të kishin kontrollin e rrënojave.  Kjo do të ngjallte situatën me Berlinin në maj 1945.

Asnjë nga këto opsione nuk duket një strategji fituese për Moskën. Agonia e Kievit nuk mund të maskohej apo shpërbëhej, siç kishte arritur Moska më parë në Grozny, në Çeçeni dhe Idlib dhe Aleppo në Siri.

Nëse ata kanë kohë të mjaftueshme për të krijuar formacione të reja të kombinuara të armëve, ukrainasit kanë perspektivën për të rikthyer më shumë nga territori i pushtuar që nga shkurti i kaluar.

Me Krimenë nën kërcënimin e forcave ukrainase në jug dhe Kievin të rrethuar nga forcat ruse në veri, mund të ketë mundësi për një armëpushim të lëkundshëm dhe bota mund të marrë një frymë në fund të verës.

Por simetria e dukshme mund të jetë mashtruese.

Qeveria në Kiev – qoftë e rrethuar apo jo – duhet të krijojë disi një ndryshim vendimtar në fushën e betejës këtë vit.  Ajo duhet t’u tregojë mbështetësve të saj perëndimorë se me të vërtetë mund të ndryshojë lojën për sa kohë që Perëndimi do të vazhdojë të furnizojë forcat ukrainase dhe të subvencionojë qeverinë e tij.