Nga Monika Kryemadhi/

Sot, 3 vite pas miratimit të ndryshimeve kushtetuese për reformën në drejtësi, nuk është realizuar ende ajo që miratuam me 140 vota dhe konsensus kombëtar në 21-22 korrikun e vitit 2016. Sistem drejtësie i pavarur, me integritet, me standarde perëndimore për të dhënë drejtësi për qytetarët, luftuar krimin e organizuar dhe korrupsionin qeveritar. Një sistem ku nuk do të kishte më ndikim qeveria, por me pavarësinë e tij sistemi do të jepte drejtësi dhe çdokush do të ishte i barabartë para tij.
Ky ishte momenti kyç që i dha mundësi Shqipërisë të merrte rekomandimin e parë pozitiv, po atë vit nga Komisioni Europian për çeljen e negociatave. Ishte vullneti për konsensus, dialog politik por edhe vendosmëria jonë për të miratuar këtë reformë. Deformimi i bërë, me koshiencë të plotë nga rilindasit, në implementimin e paketës së reformës në drejtësi që hartuam me ndihmën e partnerëve ka çuar në situatën aktuale kaotike dhe pa pasur ende institucionet kyçe të drejtësisë dhe tërësinë e funksionimit të shtetit të së drejtës.
Mungesa e Gjykatës Kushtetuese, ka çuar në miratimin me forcën e kartonit të verbër të ligjeve antikushtetuese në Parlament, të propozuara nga maxhoranca rilindase. Ligje që janë qartësisht në dëm të interesit publik, por pa asnjë mundësi reale ku mund të mbrohet qytetari përballë arrogancës, paligjshmërisë dhe arbitraritetit të qeverisë.
Mungesa e Gjykatës së Lartë ka çuar në mbi 30.000 çështje të bllokuara për gjykim, ku qytetarët nuk fitojnë dot të drejtën e tyre. Në vend të barazisë para ligjit, sistemi i kapur i drejtësisë prej organizatës së Rilindjes është kthyer në promotorin më të madh të pabarazisë ndaj qytetarit dhe interesit publik përballë qeverisë dhe interesave korruptive të pushtetit.
Ligji për Teatrin; ku prona publike rrëmbehet për t’ia dhuruar një oligarku, i cili tashme na është kthyer si një bashkëpronar 50% me 50% në Bashkinë e Tiranës.
Ligji për Dividendin është i vetmi në jurisprudencën botërore që ka fuqi prapavepruese. Ata që nuk përfitojnë nga ky pazarligj janë biznesi i vogël dhe i mesëm, profesionistet e lirë dhe të gjithë qytetarët, që jetesën e tyre e sigurojnë nga puna e ndershme, të cilëve çdo muaj u mbahet tatimi mbi të ardhurat direkt nga paga ose të ardhurat e tyre. Ky pazarligj i jep të drejtën kompanive që kanë miliona euro fitime të grumbulluara në vite, pa derdhur detyrimet fiskale, të paguajnë tatimin mbi fitimet më pak se 99% e qytetarëve shqiptarë.
Koncesionet dhe PPP e tej fryra në kosto për të zhvatur sa më shumë para drejt llogarive offshore të qeveritarëve, duke sjellë vrasjen e konkurrencës së ndershme dhe përqendrimin në 3-4 duar oligarkësh të të gjithë të ardhurave nga taksat e shqiptarëve, janë vetëm disa prej rasteve ku dëshmohet qartë se çfarë sjell mosfunksionimi i sistemit të drejtësisë.
Gjithashtu një deformim i jashtëzakonshëm i konsensusit të reformës në drejtësi dhe rekomandimeve të Komisionit të Venecias është zgjedhja e Prokurores së Përkohshme të Përgjithshme me 69 vota. Pikërisht prishja e rregullave të lojës demokratike nga verbëria e kartonëve solli edhe atë që pritej nga ky votim, heshtjen e organit të akuzës përballë skandaleve të korrupsionit qeveritar dhe akteve kriminale të pushtetarëve në deformimin e votës së lirë në bashkëpunim me bandat e krimit të organizuar.
Tashmë sot çdo qytetar shqiptar e ka të qartë se çdo të thotë deformimi i qëllimtë i reformës në drejtësi. Nga njëra anë kemi qytetarët, që ndiqen penalisht se protestojnë të mbrojnë të drejtën e votës së lirë, të pronës, kundër taksave kriminale dhe heshtjen e plotë me skandalet e pushtetit.
Pas më shumë se një viti ende nuk kemi një të pandehur për skandalin e tenderit të ndërtimit të Unazës së Re dhe të OST në vlerën e 33 milion eurove, ku falsifikuan dokumentet ditën për diell edhe në sy të gjithë shqiptarëve. Po ashtu dosjet e rënda, 184 dhe 339 me blerje votash, intimidim votuesish me bukën e gojës dhe vendin e punës, me presione të bandave kriminale ndaj votuesve ku shihet qartë si shpërdorohet posti zyrtar, si nëpërkëmbet shteti, si nuk pyetet as për ligj dhe as për të drejta të votuesve, flenë të qeta derisa t’i vijë koha që të mbyllen procedurialisht. Këto janë “rezultatet” e prekshme të deformimit të ndryshimeve kushtetuese dhe konsensusit të arritur të 21-22 korrikut të tre viteve më parë.
Tre vite më parë, ne si LSI, votuam me bindje, se ky ndryshim që prisnim do të forconte Shqipërinë. Do të rriste besimin e brezit të ri për të qëndruar në Shqipëri. Do të krijonte kushtet e konkurrencës së ndershme dhe do joshte investitorët e huaj për ta parë Shqipërinë si një vend ku mund të investohej. Për t’i dhënë mundësinë investimeve të huaja, për të hapur vende pune të mirëpaguara, aq të domosdoshme sot, që shqiptarët të mos braktisin vendin. Për të zhvilluar ekonominë dhe për më shume progres në jetesën e shqiptarëve.
Pavarësisht, të gjitha defekteve të deritanishme të reformës, të cilat nuk vijnë si pasojë e ndryshimeve kushtetuese të bëra për t’i hapur rrugë reformës në drejtësi, por janë si devijime që i janë bërë kësaj reforme nga mazhoranca për të mbrojtur veten, ortakët e tyre në ekonomi dhe bashkëpunëtoret e tyre në krimin e organizuar, unë dhe LSI sot jemi edhe më të vendosur se 3 vite më parë në nevojën imediate për reformën në drejtësi, për çlirimin e saj nga kapja politiko-klienteliste, të pavarësimit dhe rritjes së integritetit të sistemit të drejtësisë në Shqipëri.